Ben okumayı 4,5 yaşımda öğrendim, ama 14,5 yaşıma kadar da tam anlamıyla kitap okumadım. Ne oldu da ben okumaya merak sarıp erkenden öğrendim ve fakat sonrasında uzun yıllar okumadım onu bilmiyorum, hatırlamıyorum.
Uzun Beyaz Bulut Gelibolu, benim 14 yaşımdayken ortaokul edebiyat öğretmenimin verdiği ödev kitabıdır. Ve ben bu kitabı tamamlayabildiğim ilk kitap olarak hatırlarım.
Esasında ödev kitaplarına hep zorla başlanır, adı üzerinde ödevdir çünkü. Okunan kitabın belki özeti çıkacaktır, belki kitap ile ilgili sorular cevaplanacaktır. Özetle görev edasıyla bitsin diye okunur. Ama bu kitap ödev diye başlanıp bana kitabın ve okumanın güzel bir şey olduğunu fark ettiren, bana okuma alışkanlığı kazandıran mucizevi bir şey oldu, soluksuz bitirdim. Hatta kitabı belki o yaşımda bazı yerlerini kaçırmışımdır düşüncesiyle uzun yıllar sonra bir kez daha okudum, iyi ki okumuşum.
Kitap, Çanakkale Savaşı'nda aynı topraklarda savaşmış savaşan iki milletin torunlarının yollarının kesişmesini anlatıyor fakat bunun yanı sıra akıcı, sürükleyici bir dil, o muhteşem Çanakkale Zaferi'nde yaşananlar, onca imkansızlığın içinde umut dolu gencecik insanlar, savaş sırasında askerlerin yakınlarına yazdıkları mektuplar insanın tüylerini diken diken ediyor.
Çanakkale ve koyun koyuna yatan askerlerin hikayesini bu denli etkileyici anlatan başka bir kitap henüz okumadım.
Siz de Ali Osman Bey ile Alistair John Taylor'ın hikayesini mutlaka okuyun derim.
Altı Çizili Cümleler
- Söyleyecek çok sözü olanların söze nereden başlayacaklarını bilemedikleri zamanlardan biriydi.
- Dokunsalar bin bir parçaya bölünüp, tuzla buz olacaktım.
- Aynı güneşi, aynı dünya üzerinde apayrı şartlarda seyretmek...
- Çocukluk şarkıları hepimizin içinde hayatımız boyunca taşıdığımız çok güçlü ağrı kesicilerdir.
